Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio; contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium. Imperat illi Deus; supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae coelestis, Satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute in infernum detrude. Amen
Historia
Historia modlitwy do św. Michała Archanioła jest ściśle związana z papieżem Leonem XIII. Według relacji, pewnego dnia po odprawieniu Mszy Świętej w Watykanie, papież Leon XIII doznał przerażającego widzenia, w którym zobaczył złe duchy zagrażające Kościołowi. To widzenie miało miejsce pod koniec XIX wieku, a dokładna data nie jest znana, choć niektóre źródła wskazują na lata 80. XIX wieku.
Pod wpływem tego widzenia, Leon XIII natychmiast napisał modlitwę do św. Michała Archanioła. Modlitwa ta została rozesłana do wszystkich ordynariuszy na świecie w 1886 roku, z poleceniem, aby kapłani odmawiali ją wraz z wiernymi po każdej Mszy Świętej, klęcząc. Była to część większego zestawu modlitw, które obejmowały również modlitwę do Matki Bożej.
Treść modlitwy brzmi:
„Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.”
Modlitwa ta była odmawiana powszechnie do czasu reform liturgicznych po Soborze Watykańskim II, kiedy to jej odmawianie po Mszach Świętych stało się mniej powszechne. Jednakże, w ostatnich latach, szczególnie w obliczu rosnącej świadomości walki duchowej, wielu kapłanów i wiernych powraca do tej praktyki na zakończenie Mszy Świętej.
Warto zauważyć, że oficjalny polski tekst tej modlitwy został zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w 1999 roku, co potwierdza jej znaczenie i autentyczność w liturgii Kościoła katolickiego w Polsce.